Internationalisering

De ‘Nederlandse’ tafeltennisdames die Europees kampioen worden met twee Chinezen en een Russin in de gelederen, het Nederlands honkbalteam dat momenteel furore maakt op het wereldkampioenschap dankzij onze Antilliaanse vrienden en een Rus als nationaal schaakkampioen, nota bene als opvolger van een andere Rus. Internationalisering in optima forma.

Wat betreft het honkbalteam is het nog te bevatten. Sommige Antillianen hebben weliswaar nog nooit een voet op Nederlandse bodem gezet maar hebben wel van jongs af aan een Nederlands paspoort. Dit kan niet gezegd worden van Li Jiao, Li Jie, Elena Timina en Anish Giri, waarbij moet worden aangetekend dat allen al wel redelijk zijn ingeburgerd.

Het is een trend in de sport die waarschijnlijk niet te stoppen is. De vraag is of dit ernstig is. Het lijkt onwaarschijnlijk dat mensen zich nog kunnen identificeren met ‘landgenoten’ die hun roots aan de andere kant van de wereld hebben liggen. Toch blijkt dit in de praktijk wel mee te vallen. Fans van welke voetbalclub dan ook zal het worst zijn of een doelpunt voor hun club gescoord wordt door een broodvoetballer uit Zambia die hier toevallig is komen aanwaaien of door een jongen uit de eigen stad. Het is tegenwoordig een zeldzaamheid als er bij PSV nog een echte Eindhovenaar meedoet, laat staan dat er bij RKC iemand uit Waalwijk in het veld staat. Het maakt allemaal niet uit, de fans zullen er niet minder hard van gaan juichen.

En wie herinnert zich niet de kwestie Salomon Kalou. Minister Verdonk kreeg de hoon van zowat de hele natie over zich heen omdat ze weigerde om deze Ivoriaan een Nederlands paspoort te verstrekken. Toenmalig Bondscoach Marco van Basten werd zelfs ingeschakeld. Volgens hem zou ‘de kleine Kalou’ een absolute versterking zijn voor het Nederlands elftal. Maar zou hij dan ook geen versterking zijn voor het Ivoriaanse nationale elftal?

Ik kan me nog een wedstrijd van Ajax herinneren waarin ze speelden tegen AC Milan en waarbij er bij Milan meer Nederlanders in het veld stonden dan bij de Amsterdammers. Dat gaat toch wel een beetje ver. Nee dan Athletic de Bilbao. Een club uit Spaans Baskenland met louter en alleen Baskische spelers in de gelederen. Een filosofie die heden ten dage behoorlijk uniek is in de sport. Hoewel echt groot succes voor deze club in het moderne voetbal waarschijnlijk niet meer is weggelegd doen ze het allerminst onaardig. Des te mooier is het natuurlijk wanneer er wél eens een prijs wordt gepakt.

Het maakt over het algemeen dus niet uit of jouw team vertegenwoordigd wordt door landgenoten of door een compleet vreemdelingenlegioen, maar wanneer Athletic de Bilbao aantreedt tegen het bij elkaar gekochte sterrenensemble van Real Madrid dan weet ik wel bij welke club mijn sympathie ligt.