Basjes droom

Over de Drentse heide loopt een klein jongetje met een bal. Het is Basje. Hoewel nog maar een kleine dreumes weet Basje al wel wat hij later als hij groot is wil worden: profvoetballer. En dan het liefst bij een hele mooie, grote club.

Bij de Coevorder Voetbal Vereniging Germanicus zet Basje zijn eerste stapjes op een echt voetbalveld. Hij weet meteen op welk deel van het veld hij zich het liefst begeeft: zo dicht mogelijk bij het vijandelijke doel zodat hij veel doelpunten kan maken.

Basje blijkt een echte spits en schiet de ene na de andere bal in het netje. Het duurt niet lang voordat zijn talent wordt opgemerkt door enkele profclubs. Wanneer Basje achttien jaar is krijgt hij een contract bij een club uit de eerste divisie en mag hij zich officieel profvoetballer noemen.

Fantastisch natuurlijk. Basjes wens is in vervulling gegaan. Al blijft hij natuurlijk nog altijd dromen van die mooie, grote club. Zijn kamertje hangt vol met posters van al die voetbalhelden die ooit voor die club hebben gespeeld. Met zijn ogen dicht ligt hij op zijn bedje en ziet zichzelf spelen in dat karakteristieke rood-witte shirt. Ja, dat is wat hij wil!

Het gaat goed met Basje. Hij blijft ze er maar in schieten en klimt vanuit de eerste divisie omhoog naar een club uit het rechter rijtje van de eredivisie. Niet lang daarna stoomt hij door naar een hele mooie subtopper. Deze club heeft zoveel vertrouwen in Basje dat ze veel geld voor hem betalen en hem voor maar liefst vijf jaar vast willen leggen. Basje is erg blij en zet zijn handtekening onder het miljoenencontract dat van hem in één klap één van de grotere meneren in de eredivisie maakt. Basje is Bas geworden.

Maar dan. Na nog geen half jaar spelen voor zijn nieuwe werkgever staat die mooie, grote club ineens voor de deur. Ze willen Bas graag kopen. Bas zijn ogen beginnen te twinkelen, net als toen hij nog een klein Basje was. Eindelijk zal zijn grootste droom uitkomen.

Helaas, helaas. Zijn club wil hem niet zomaar laten gaan. De onderhandelingen verlopen stroef. Bas wordt een beetje boos en schakelt zelfs de rechter in. Het helpt echter niet. De clubs komen er niet op tijd uit. Geen droomtransfer. “En dat allemaal dankzij die stomme club van mij”, denkt Bas. Hij stond al met zijn voetbaltas voor de poort van die mooie, grote club, maar keert nu huiswaarts. Diep teleurgesteld en erg kwaad.

Maar Bas, lieve jongen, luister nou eens goed. Je bent geen Basje meer. Je hebt een half jaar geleden met je volle verstand een contract voor vijf jaar getekend. De club heeft veel geld voor je betaald. Ze zien in jou een talent en een versterking voor het team. Ok, je zit nu regelmatig op de bank, maar je bent ook vooral gehaald voor de lange termijn. Door het betalen van een grote transfersom en jou voor vijf jaar werk en salaris te garanderen heeft de club een risico genomen. Nu dat risico goed uit schijnt te pakken is het logisch dat men daar optimaal van wil profiteren en je niet voor een habbekrats wil verkopen omdat de onderhandelingspartner nou eenmaal die mooie, grote club is. Nee Bas, zo werkt het niet in het leven jongen. Je maakt keuzes en daarvan moet je de consequenties aanvaarden. Blijf nou maar gewoon lekker ballen, dan komt die mooie, grote club vast nog wel een keer langs. Of misschien wel een nog veel mooiere en veel grotere club.