Voor de tafeltennisleken even een korte pingpongprofielschets.
Een tafeltennispartij wordt normaal gesproken gespeeld om drie gewonnen games
(best of five). Degene die als eerst elf punten maakt met minimaal twee punten
verschil wint de game. Vroeger speelde men al best of three, maar toen ging een
game tot 21 punten. Tijdens een eredivisiewedstrijd worden zeven partijen
gespeeld. Afhankelijk van het scoreverloop duurt een partij ongeveer 15 tot 30
minuten. Snel rekenwerk leert ons dat een spannende competitiewedstrijd dus inderdaad
al snel een hele zit kan worden.
De vraag in deze is of korter ook altijd beter is. Hoe
korter een partij, hoe meer het immers een loterij gaat worden. Vroeger moest
men 42 (2 X 21) punten maken om een wedstrijd te winnen. Tegenwoordig nog maar
33 en in de toekomst wellicht nog maar 22. Er zullen hierdoor wat vaker
verrassende uitslagen voorkomen. Aan de ene kant misschien leuk, maar aan de
andere kant kun je je afvragen wat dergelijke overwinningen nog waard zijn
wanneer de geluksfactor een steeds grotere rol gaat spelen.
Ook al staat volgens de NTTB het publiek centraal bij de
eredivisie, toch moet de bond het belang van de spelers en speelsters niet uit
het oog verliezen. Voor hen lijkt het me niet leuk om het hele land door te
reizen voor twee ultrakorte potjes pingpong. Men moet niet vergeten dat dit
vrijwel allemaal amateurs zijn voor wie tafeltennis een (serieuze) hobby is.
Wanneer het spel voor hen dusdanig onaantrekkelijk gemaakt wordt kan ik me goed
voorstellen dat een aantal van hen er geen zin meer in heeft en op een vrije
zaterdag of zondag liever wat anders gaat doen dan vanuit Limburg, Brabant of
Zeeland helemaal naar Den Helder karren.
Wellicht kan de NTTB eerst eens naar alternatieven kijken en
bijvoorbeeld gaan onderzoeken waarom het honkbal in Amerika, ondanks al die
uuuurenlange wedstrijden, zo enorm populair is. Ik zie wat dat betreft wel
gelijkenissen met tafeltennis. Lang niet iedere actie/rally is even
spectaculair. De spanning zit ‘m vooral in het einde van een inning/game en
neemt toe naarmate de wedstrijd vordert. Veel baseballfans komen dan ook pas na
enkele innings het stadion binnen en maken er een echt uitje van. Tussendoor
nemen ze bijvoorbeeld rustig de tijd om even een hotdog of een bak popcorn te
halen.
Deze cultuur zou prima bij tafeltennis passen. Komen wanneer
je denkt dat het interessant gaat worden en tussen de partijen door even lekker snacken in
de kantine. Snijden in de actieve speeltijd is dan niet nodig. Maar NTTB,
mochten jullie nou toch per se de wedstrijdduur in willen korten, schaf dan alsjeblieft
die ellendige pauzes tussen de games af. Spelers staan nu vaak na een gespeelde
game minuten langs de kant uit te rusten, onderwijl met een half oor luisterend
naar alle tactische tips die de coach op ze loslaat. Door daar het mes in te
zetten wordt er een groter beroep gedaan op de conditie, wordt het meer een
fysieke (lees: echte) sport met waarschijnlijk meer dramatiek in minder tijd. Succes
verzekerd!
