vrijdag 12 oktober 2012

Lance Armstrong, voor altijd een kampioen

Zou het toeval zijn dat op de dag dat het rapport van de USADA openbaar werd gemaakt er een flinke scheur is ontstaan in het livestrongbandje dat ik al jaren om mijn pols draag? Ik denk het wel. In tegenstelling tot de meerderheid van de wereldbevolking is Lance Armstrong voor mij absoluut niet van zijn voetstuk gevallen. Goed, als de verhalen in dat boekwerk waar zijn dan haalt dat iets van de glans van zijn wielerprestaties af, maar wat mij betreft blijven die resultaten gewoon overeind staan. Om maar te zwijgen over zijn grootste zege; het overwinnen van kanker.

Ik blijf namelijk bij mijn standpunt dat deze heksenjacht op Armstrong volkomen belachelijk is. Hiermee zeg ik niet dat hij nooit doping heeft gebruikt. Het wielrennen schiet er alleen niets mee op wanneer deze beerput wordt geopend. Tourbaas Christian Prudhomme stelde vandaag dat de periode dat 'The Boss' heerste in de Tour een verloren periode is geweest en dat er geen nieuwe winnaars zullen worden aangewezen. Als dat zo is dan zijn alle Rondes van Frankrijk voor 1999 net zo goed verloren tijd geweest. Als men iedere winnaar die doping gebruikte weg zou moeten strepen houd je nog maar een verdomd kort lijstje over.

Doping en wielrennen was nou eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het was onderdeel van de  cultuur. Iedereen deed het, iedereen wist het en binnen het wereldje werd geaccepteerd dat als men iets wilde bereiken men mee moest gaan in het dopingcircus omdat alle concurrenten dat ook deden. Het was tevens onderdeel van de cultuur  om dopinggebruik altijd te ontkennen en er over te zwijgen tegenover buitenstaanders. Ik kan me nog wel voorstellen dat mensen zich om dat laatste van Armstrong afkeren, maar ook hier geldt dat het gewoon onderdeel is van de wielercultuur om te zwijgen of te liegen over dopinggebruik. Lance is daarin echt niet anders dan zijn nog wel gewaardeerde collega’s.

Wat me verder zo mateloos stoort is dat mensen net doen alsof doping een soort tovermiddel is. Je gaat er ongetwijfeld harder van fietsen maar het is echt niet zo dat Armstrong de hele dag maar lekker op z’n bed kon blijven liggen, af en toe een spuitje zette en daardoor ineens fietste als de beste. De man heeft daar kei- en keihard voor moeten trainen. Het is niet de doping geweest die van hem een groot kampioen maakte. Die middelen hadden zijn tegenstanders immers net zo goed tot hun beschikking. Het is zijn volledige toewijding voor de sport, zijn maniakale manier van voorbereiden en zijn enorme doorzettingsvermogen geweest dat hem onderscheidde van de rest. Lance Armstrong is een op en top sportman die in zijn tijd gewoonweg de allerbeste was. Het zou daarom schandalig zijn wanneer hij van de lijst van Tourwinnaars wordt geschrapt.

Begrijp me niet verkeerd, het uitroeien van doping in de sport is een goede zaak, maar het verleden in deze mate toetakelen heeft geen enkele zin. Zo zat die wereld nou eenmaal in elkaar. Daar verander je nu toch niets meer aan. Laat de dopingjagers zich richten op de wielersport van vandaag de dag. Daar bereik je meer mee dan met die talloze oude koeien die nu uit de sloot worden gehaald. De mensen van USADA zullen daar echter geen boodschap aan hebben. Hun levenswerk, het ophangen van Lance Armstrong, is immers volbracht. Nou gefeliciteerd hoor, een knap staaltje recherchewerk! Het was voor de wielersport echter beter geweest als jullie je dopingfrustraties ergens anders op botgevierd hadden. Voor mij persoonlijk verandert er gelukkig weinig. Wat de UCI en de Tourdirectie ook besluiten, voor mij blijft Lance Armstrong voor altijd zevenvoudig Tourwinnaar en fulltime held.