Top 2000

Tradities zijn er om in ere te houden. Radio 2 heeft dat begrepen en daarom wordt as we speak alweer voor de twaalfde keer de Top 2000 uitgezonden.
Wat mij betreft, zoals ze het zelf in een jingle meerdere malen per dag voorbij laten komen, het radio evenement van het jaar. En dan gaat het niet eens om de muziek. Want laten we eerlijk zijn: niemand gaat voor zijn plezier naar Abba zitten luisteren (24 noteringen in de lijst, nummer drie na de Beatles en de Stones). Nee, het is juist het hele gebeuren om de muziek heen. De sfeer die hoort bij het einde van het jaar. Het gevoel dat je met het hele land tegelijkertijd aan de radio gekluisterd bent en daardoor als het ware één grote familie vormt. En natuurlijk alle persoonlijke verhalen die bij al die liedjes horen. Wanneer ik op de radio hoor dat een jongeman zo’n enorme fan is van Abba dat hij Zweeds is gaan leren, vind ik ‘Waterloo’ ineens prima te pruimen.

Wanneer je stemt op je favoriete nummers kun je ook zelf je persoonlijke verhaal meesturen. Dat maakt het luisteren natuurlijk extra spannend. Zelf heb ik dit jaar pas voor het eerst gestemd. De eerste editie van de Top 2000 was revolutionair. Een week lang non stop één hitlijst draaien. Ik had er wel over gelezen in de krant, maar omdat Radio 2 niet onder de voorkeurstoetsen zat heb ik het compleet gemist. In de daaropvolgende edities ben ik langzaam maar zeker wat meer en bewuster gaan luisteren. En dit jaar dus nog een graadje actiever door ook zelf mijn stem uit te brengen.
Wat hetzelfde is gebleven is het verloop van de Top 2000 week. De eerste twee dagen moet ik er echt nog inkomen en luister ik nauwelijks, maar zodra je eenmaal wat uurtjes gemaakt hebt wil je ook zoveel mogelijk van de marathonuitzending meepikken. En uiteraard wil je alle nummers waar je zelf op gestemd hebt horen, temeer omdat de DJ van dienst jouw verhaaltje bij het nummer misschien wel de ether in slingert. Lukt dit niet dan geniet je gewoon van andermans verhalen en bijbehorende liedjes en zing je ondertussen lekker mee. “Waterloo, finally facing my Waterloo!”