Vuelta doet alleen in historie onder voor de Tour

Wielerliefhebbers weten het. Hoewel de Ronde van Spanje officieel nog in de zomer wordt gereden zitten we tijdens die koers toch echt al in de late herfst van het wielerseizoen. Hierna volgen nog de wereldkampioenschappen en enkele klassiekers, waaronder de altijd fraaie Ronde van Lombardije, en dat zit het seizoen er weer op. Het hoogtepunt van alle wielervolgers ligt natuurlijk in de maand juli. De maand waarin de Tour de France gereden wordt. Naar Frankrijk kijkt de hele wereld mee, naar Spanje kijken alleen de echte fietsfanaten.

Toch is La Vuelta op vele aspecten minimaal gelijkwaardig aan de Tour. Het fietsen zelf is waarschijnlijk zelfs leuker om te zien. Dit kan meerdere oorzaken hebben. Ten eerste is er het parcours. In Frankrijk worden mythische cols aangedaan, maar slechts in enkele gevallen is de aankomst bovenop zo’n berg. In de Vuelta eindigt de helft van de etappes bergop. Met als gevolg dat je bijna iedere dag strijd hebt tussen de grote mannen van het klassement. Ten tweede lijkt het er op dat de klassementsrijders op Spaans grondgebied ineens ook meer durven. De belangen van de Tour zijn zo immens geworden dat men daar vooral bezig is om niet te verliezen. Hier geeft men gewoon gas en kijkt men wel waar het schip strandt. Tot slot heeft het wellicht ook iets te maken met de sterkte van het peloton. Omdat de Ronde van Frankrijk nou eenmaal de allerbelangrijkste wedstrijd van het jaar is stellen alle ploegen daar hun sterkste team op. We hebben gezien hoe Sky de Tour drie weken lang in een ijzeren greep hield. In Spanje lukt ze dat niet. En het lukt niemand. Vermoeidheid of een gebrek aan kwaliteit, wie zal het zeggen. Feit is wel dat de koers er een heel stuk opener en leuker op wordt.

Het enige waar het La Vuelta aan ontbreekt is een bekende historie. De Ronde van Spanje is 32 jaar ‘jonger’ dan die van Frankrijk en had dus van begin af aan al een achterstand. Toch hebben veel Tourhelden, zoals bijvoorbeeld Anquetil, Merckx, Hinault en ook onze eigen Jan Janssen en Joop Zoetemelk, ook de Ronde van Spanje op hun erelijst staan. Veel mensen krijgen de Tour van jongs af aan mee en kunnen zich nog precies voor de geest halen hoe hun favorieten hun successen boekten. Bij La Vuelta heeft men geen beeld, geen herinneringen.

De Tour ademt nostalgie. De Vuelta voelt meer als een zwoele nazomeravond. Ook heel fijn. Ze is rustgevend maar tegelijkertijd ook spectaculair en fantastisch om te zien. Wie ook maar een beetje van fietsen houdt kan ik aanraden om deze laatste Vueltaweek (en met name aanstaande zaterdag) af te stemmen op de Belg, Eurosport of Dijkstra & Ducrot van de NOS. U zult er geen spijt van krijgen.