Andre Agassi

We hebben er weer eentje. Een bekende sporter die het gebruik van doping toegeeft. Tennislegende Andre Agassi biecht op dat hij in 1997 de partydrug ‘crystal meth’ heeft gebruikt. Heel de sportwereld staat weer op zijn kop. Maar wees eerlijk, hadden we dan anders verwacht van de ‘Las Vegas-kid’? De man was in de begin- en middenfase van zijn carrière een rebel, zowel op als naast de baan. Daar horen seks, drugs en rock ’n roll natuurlijk bij. Van twee van die termen was al bekend dat hij er van genoot. Alleen van de drugs nog niet. Dat is dan nu ook opgehelderd.

Automatisch denk ik terug aan het geval Yuri van Gelder. Net als cocaïne is dat ‘crystal meth’ een partydrug dat doorgaans niet gebruikt wordt om de sportprestaties eens even flink op te krikken, maar puur als genotmiddel. Uit verschillende bronnen heb ik al vernomen dat je er misschien ook beter van zou kunnen gaan sporten omdat je er alerter en scherper van wordt, er meer energie van krijgt en pijntjes negeert. Toch geloof ik daar niet zo in. Uiteindelijk zijn die drugs natuurlijk hartstikke destructief.

Ik blijf ook van mening dat doping bij een technische sport als tennis weliswaar kan bijdragen aan prestaties, maar van veel minder invloed is dan bij sporten als atletiek en wielrennen. Als je geen fabuleuze techniek hebt word je nooit ’s werelds beste. Voor mij staan Agassi’s prestaties dan ook niet ter discussie. Wel is het zo dat drugsgebruik bepaald niet sportmans eigen is. Het past niet in de levensstijl die een topsporter behoort te hebben, zeker een absolute wereldtopper zoals Agassi was. Wat dat betreft neem ik het hem wel kwalijk. Als topsporter moet je je bewust zijn van je voorbeeldfunctie. Daar komt bij dat ik sporters die helemaal voor hun sport leven altijd meer bewonder dan sporters die dat niet doen, ook al presteren ze misschien minder. Maar dat is mijn mening en in deze niet relevant.

Wel is het betreurenswaardig dat Agassi ten tijde van zijn positieve dopingtest gelogen heeft over het gebruik van het middel. Kwalijker is echter misschien nog wel dat de ATP deze kletspraat voor waar aannam. Amateurisme ten top, maar laten we hopen dat zowel Agassi als de tennisbond er van geleerd heeft, dan is iedereen toch weer een stapje verder in zijn ontwikkeling.

Het is natuurlijk nonsens om te roepen dat Agassi nu al zijn titels zou moeten inleveren omdat hij doping heeft gebruik. Als we zijn situatie eens onder de loep nemen dan zien we dat hij in 1997, het jaar dat hij zijn toevlucht nam tot het verboden middel, ver buiten de top 100 van de wereldranglijst stond. Niet bepaald een plek waar een Grand Slam winnaar thuis hoort. In dit licht bezien heeft het middel zijn prestaties dus allerminst positief beïnvloed. Pas nadien is hij weer gaan presteren. Daarbij zijn andere factoren mijns inziens vele malen belangrijker geweest. Bijvoorbeeld Steffi Graf, met wie hij eind jaren negentig een relatie kreeg. Liefde is nog altijd de beste vorm van doping. En gelukkig niet strafbaar.