Review: Komt een vrouw bij de dokter

Bij boekverfilmingen staat altijd één vraag centraal: Wat is beter, het boek of de film? In het geval van ‘Komt een vrouw bij de dokter’ is dit niet geheel duidelijk. Het boek leest als een trein en het verhaal gaat voornamelijk over Stijn en zijn vrouw Carmen, die hij bedriegt waar ze bij staat maar voor wie hij tegelijkertijd alles over heeft. Het zijn uiteraard ook deze karakters die het sterkst worden uitgewerkt, maar ook de andere personages in het boek krijgen min of meer een gezicht. In de film was daar blijkbaar geen tijd voor. Reinout Oerlemans focust zich vooral op de hoofdrolspelers, de rest is slechts figurant. Dat is niet erg, maar in interviews vooraf werd steeds benadrukt dat het personage van Roos (Anna Drijver) in de film veel meer diepgang zou hebben dan in het boek. We zouden haar een stuk beter leren kennen. Dit blijkt een loze belofte te zijn geweest want het enige dat we na afloop van Roos weten is dat ze mooie borsten heeft. Wat zich in haar hoofd afspeelt blijft een raadsel. De vrienden van Stijn komen er helemaal bekaaid vanaf. Jammer, want dit zijn stiekem best interessante personages.

Normaals, dit maakt de film zeker niet slecht. Het verhaal blijft natuurlijk boeiend en Barry Atsma en Carice van Houten leveren prima acteerwerk af. Hoogtepunt van de film is de scène waarin Stijn en zijn dochtertje Luna afscheid nemen van Carmen. Houd tissues en fisherman’s friend maar bij de hand want je gaat het niet droog houden. Op dit gebied overtreft de film het boek, dat toch een beetje als een nachtkaars uitgaat.

Reinout Oerlemans heeft het hem toch maar mooi gelapt. Een dikke hit met je regiedebuut, er zijn regisseurs die het voor minder moeten doen. Maar het is hem gegund want ‘Komt een vrouw bij de dokter’ is gewoon een prima film. Met Carice van Houten in de gelederen is succes natuurlijk ook wel redelijk gegarandeerd. Toch is de best gecaste dame in de film niet van Houten maar Sacha Bulthuis die de rol van de norse, medisch geobsedeerde oncoloog Scheltema speelt. Spijtig genoeg kan Bulthuis het succes van de film niet meer meemaken. Ze overleed ruim een maand voor de première aan longkanker. Isn’t it ironic, zou Alanis Morissette zingen.