OKT is één grote schijnvertoning

In schaatsend Nederland is er maar één ding zeker: Sven Kramer is dé man. De rest van ’s lands topschaatsers mocht de afgelopen dagen op het Olympisch Kwalificatie Toernooi (OKT) uit gaan vechten wie er naar de Olympische Spelen in Vancouver mag afreizen.

Allemaal leuk en aardig zo’n toernooi, maar zonder een studie hogere wiskunde is het gewoonweg niet te volgen. Wie o wie kan mij vertellen waarom Renate Groenewold naar de Olympische Spelen mag op de 3000 meter?? Met werkelijk een draak van een race finishte ze als negende. Als je met zo’n wanprestatie al kwalificatie afdwingt, waarom worden die trials dan überhaupt nog gereden? En waarom is Carl Verheijen, die op de 5000 meter als tweede eindigde en een supertijd klokte, dan weer niet gekwalificeerd en moet hij over een aantal weken tijdens OKT 2(!) zich nogmaals bewijzen? Jan Bos zag ik ook ineens bij de geplaatste rijders staan, terwijl die toch ook behoorlijk teleurstellend gepresteerd heeft. Met behulp van ‘geschoonde’ uitslagen had hij blijkbaar toch genoeg aan een zesde plek. Het kan aan mij liggen, maar de logica van dit alles ontgaat mij volkomen.

Het één en ander heeft schijnbaar te maken met de prestatiematrix die de KNSB hanteert plus de constructie met beschermde rijders. Doel van al deze capriolen is om het sterkste schaatsers aan de start te krijgen in Vancouver. Naar mijn mening is de bond nu echt te ver doorgeslagen. Want hoe geloofwaardig is zo’n toernooi nog als je met een negende plaats schijnbaar al goed bezig bent.

Er moeten keuzes gemaakt worden. Natuurlijk moet men er voor zorgen dat Nederland op het grootste sportevenement ter wereld vertegenwoordigd wordt door de sterkst mogelijke equipe. Je kunt niet riskeren dat alleenheerser Sven Kramer op de dag van het kwalificatietoernooi ineens ziek is of onderuit gaat en dat Nederland daardoor twee zekere gouden medailles misloopt. Mijn voorstel is om per afstand de beste rijder van het afgelopen jaar een startbewijs te geven en de rest in een kwalificatietoernooi te laten rijden voor de overige plekken, maar dan zonder beschermde statussen en meer van die lariekoek. En dan gewoon op de Amerikaanse manier. De nummers één en twee gaan naar de Spelen, de rest heeft pech.

De prestatiematrix mag overigens wel blijven, omdat Nederland op bepaalde afstanden gewoonweg de meeste medaillekansen heeft. Er moet echter wel duidelijkheid verschaft worden. Minimaal een x-aantal startplaatsen per afstand. Wanneer rijders zich voor meerdere afstanden kwalificeren worden de extra startplaatsen verdeeld onder de beste rijders van het OKT. En het OKT 2 moet al helemaal afgeschaft worden. De Amerikanen lachen ons gewoon uit. De winnaars gaan, de verliezers blijven thuis. En niet andersom!