Review: Millennium - De vrouw die met vuur speelde

Voor wie geen zin of geen tijd heeft om de dikke pillen van de Zweedse schrijver Stieg Larsson door te nemen is er gelukkig altijd nog het witte doek. De verfilming van de Millennium-reeks is inmiddels alweer toe aan deel twee, getiteld De vrouw die met vuur speelde. En hoewel Daniel Alfredson de plek in de regiestoel heeft overgenomen van zijn collega Niels Arden Oplev is de stijl vrijwel onveranderd.

De hoofdrolspelers uit het eerste deel, de journalist Mikael Blomkvist (Michael Nyqvist) en de onderzoekster/computerhacker Lisbeth Salander (Noomi Rapace), zijn ook deze keer weer van de partij. Nadat beiden in de voorgaande episode ternauwernood aan de dood zijn ontsnapt belanden ze ook nu weer in levensgevaarlijke situaties.

Een collega van Blomkvist bij het tijdschrift ‘Millennium’ is bezig met een groot onderzoek naar vrouwenhandel. Net voordat zijn werk gepubliceerd zal gaan worden legt deze ambitieuze journalist het loodje. Niet veel later wordt ook een bekende advocaat omgelegd. Hoofdverdachte is Lisbeth Salander. Blomkvist gelooft echter in de onschuld van zijn (voormalig) compagnon en terwijl Lisbeth uit handen van alles en iedereen tracht te blijven gaat Blomkvist op zoek naar de werkelijke dader.

In deze film leren we Lisbeth Salander wat beter kennen. Haar toch ietwat aparte karakter wordt verklaard door gebeurtenissen uit haar verleden. Deze informatie, het feit dat ze onterecht van moord wordt beschuldigd en haar, in vergelijking met Mannen die vrouwen haten, wat meer vrouwelijke kapsel zorgen er voor dat zij wat meer sympathie opwekt dan in de vorige film. Wel irritant is dat zij in vrijwel elke scene een sigaret aan het roken is. STIVORO zal hier niet blij mee zijn. Ook het constant afgaande mobieltje van Blomkvist begint op den duur op je zenuwen te werken. Deze kleinigheidjes dient de kijker echter maar voor lief te nemen want De vrouw die met vuur speelde is wederom een sterke thriller die al doet verlangen naar het slot van deze trilogie.