Schiphol kleurt oranje. Een groot aantal mensen vliegt speciaal voor de finale naar Johannesburg. Het zijn de zogenaamde successupporters. Een maand geleden was er immers nog nauwelijks animo om Oranje in het verre Zuid-Afrika te supporteren. Maar wie zat er tijdens de eerste, weinig sprankelende, poulewedstrijden wél op de tribune? Juist, ondergetekende.
Succes trekt nou eenmaal mensen aan. Iedereen wil maar wat graag meeliften op het succes van onze voetballers, danwel kunnen zeggen dat zij erbij waren op deze historische dag. Zo gaat het altijd en zo zal het ook altijd blijven gaan.
Begrijp me goed, je hoort mij niet klagen. Ik heb daar een fantastische tijd gehad en de sfeer van de World Cup ter plekke mogen ervaren. Waar ik me wel een beetje aan stoor zijn die bekende Nederlanders die zomaar even kunnen beslissen om de finale te bezoeken, terwijl het voor een doorsnee burger een gruwelijk karwei is om een kaartje te bemachtigen, laat staan om het te betalen. Als je maar bekend genoeg bent kom je dat stadion altijd in zo lijkt het.
Ik ben natuurlijk ook gewoon hartstikke jaloers. Deze unieke gebeurtenis wil je gewoon meemaken. Ik troost mij met de gedachte dat ook ik er in ieder geval bij ben geweest, al is het dan niet bij de eindstrijd. Hoewel de spelers het niet zullen weten heb ik ze gesteund tijdens hun weg naar de finale. Helaas zit ik morgen niet op de tribune van het Soccer City Stadium maar nagelbijtend in de huiskamer, een kroeg of op een plein. Waarschijnlijk zal ik niet minder hard schreeuwen dan toen en ook de vuvuzela zal luid klinken. Veel succes jongens, laat onze dromen uitkomen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten