Badpak

De Tour is weer voorbij. Aan drie weken prachtige wielersport kwam gisteren op de Champs-Élysées een einde. Bang voor het zwarte gat hoeft de sportliefhebber echter niet te zijn. Hij kan geruisloos overschakelen op de wereldkampioenschappen zwemmen, ook al zo’n schitterende sport.

De wielrenners zullen waarschijnlijk met enige jaloezie naar het zwemmen kijken. Waar de heren wielrenners zich dag in dag uit moeten verdedigen tegen dopingaantijgingen, hebben de zwemmers daar, vreemd genoeg, in het geheel geen last van. In hun wereld gaat het vandaag de dag vooral over het materiaal. De nieuwe lichting zwempakken, gemaakt van polyurethaan, zorgt voor minder weerstand in het water en dus voor meer snelheid. De wereldrecords vallen dan ook als rijpe appelen. Zo werd het stokoude wereldrecord van Inge de Bruin op de honderd meter vlinderslag gisteren gebroken door een 15-jarige Zweedse. Bespottelijk natuurlijk.

De ontwikkeling van de zwemoutfit is al jaren aan de gang. Ian Thorpe baarde eind jaren
negentig opzien met zijn ‘haaienpak’, een zwempak dat vrijwel het hele lichaam bedekte. Onze eigen nationale zwemheld Pieter van den Hoogenband heeft een keer zijn broek van sponsor nike ingewisseld voor een exemplaar van speedo, omdat hij daar misschien enkele honderdsten sneller mee zou gaan. Nu wordt er echter niet meer met honderdsten maar met hele seconden gesmeten.

Bij het schaatsen hebben we een vergelijkbare ontwikkeling gezien met de klapschaats. In 1994 reed de Noorse held Johan Olav Koss 13.30.55 op de tien kilometer. Een tijd die volgens velen nooit meer verbeterd zou gaan worden. Tegenwoordig staat het wereldrecord op 12.41.69 en word je als stayer met een PR van 13.30 vierkant uitgelachen.

Na de invoering van de klapschaats waren de oude records weinig meer waard. Maar nu, zo’n 12 jaar na de invoering van de klapschaats, staan alle wereldrecords weer superscherp en is het ook daadwerkelijk weer een prestatie wanneer je er eentje rijdt. De competitie heeft zich gestabiliseerd. Het gaat nu weer om andere aspecten dan het materiaal.

Met het zwemmen zou dit op den duur ook gebeuren, ware het niet dat de internationale zwembond FINA besloten heeft dat de moderne pakken na deze wereldkampioenschappen niet meer in wedstrijden gedragen mogen worden. Men moet dus weer terug naar het oude vertrouwde stukje textiel. Een besluit dat goed is voor de korte termijn. Het is mooi dat de prestaties van de zwemhelden en -heldinnen van weleer op deze manier nog een beetje worden beschermd. Voor de lange termijn lijkt het mij een redelijk zinloze beslissing.

Mijn advies aan de zwemmer: neem nú een shotje cera of een ander hip dopingproduct. In combinatie met dat supersnelle zwempak zwem je gegarandeerd een tijd die nooit meer overtroffen gaat worden. En het mooie is, iedereen zal denken dat het door je pakje komt.