Tourcolumn: Astana

In september van het vorig jaar kondigde Lance Armstrong zijn rentree als professioneel wielrenner aan. Inmiddels zit hij middenin zijn derde wielerleven. Alsof de tijd heeft stilgestaan rijdt hij weer rond in de Tour en is zijn vertrouwde yellow jersey binnen bereik. Alleen al uit historisch oogpunt zou het mooi zijn als hij die trui één dezer dagen weer aan zou mogen trekken. Of nog mooier, wanneer hij in het geel de Champs-Elysées zou bereiken. Zijn ploeggenoot Alberto Contador aast echter ook op het meest begeerde tricot in de wielrennerij.

In het openbaar vallen ze elkaar niet af. Al liet Armstrong gisteren na de aankomst in Andorra wel doorschemeren dat hij ‘not amused’ was over de demarrage van zijn ploegmaat. Dat laatste woord impliceert dat beide matadoren een vriendschappelijke relatie hebben. Maar is dat ook zo? Dé vraag die de hele wielerwereld op dit moment bezighoudt is: Hoe gaat het er aan toe bij de Astana’s aan tafel? Zwijgt men elkander dood? Wordt er met saus gegooid en trachten ze elkaar vervolgens te wurgen met hardgekookte spaghettislierten? Of heeft het team de grootste lol omdat men de media weer eens goed bij de neus heeft genomen en heerst er louter kameraadschap? Het laatste lijkt me onwaarschijnlijk. Armstrong en Contador hebben te veel eergevoel om de ander een prestigieuze overwinning te gunnen.

Ploegleider Johan Bruyneel heeft te maken met een luxeprobleem. Het lijkt geen twijfel dat de tourwinnaar dit jaar uit zijn Astana-formatie komt. Het is alleen nog de vraag wie. Toch moet de Belg op menselijk vlak een moeilijke keuze maken. Stemt hij zijn tactiek af op zijn oude boezemvriend met wie hij zeven keer de Tour won en die hij zo graag nog één keer naar een grote overwinning wil leiden? Of kiest hij voor de beste ronderenner van de afgelopen twee jaar, met wie hij, mits hij hem te vriend houdt natuurlijk, in de toekomst nog veel successen kan gaan boeken?

En dan heeft hij ook nog Andreas Klöden en ‘lijpe’ Levi Leipheimer in zijn team, die ook kort staan in het klassement en bij veel ploegen de absolute kopmannen zouden zijn. Over hen lijkt de Belgische kampioenenmaker zich echter niet al te druk te hoeven maken. De Duitser en de Amerikaan hebben niet het zelfvertrouwen om Armstrong aan te vallen. Eén blik van ‘The Boss’ is al voldoende om hen in een knechtenrol te duwen.

Armstrong of Contador, een duivels dilemma. Waarschijnlijk neigt Bruyneel’s hart naar Lance, maar zijn verstand naar Contador. Wat is wijsheid? Ik ben blij dat ik slechts supporter ben en derhalve ongegeneerd mijn voorkeur kenbaar mag maken. Hup Lance!