Harde wereld

Vanochtend zag ik mijn eigen voornaam pontificaal op de voorpagina van mijn krant staan. Daarnaast de foto van een schattig ventje. De aanleiding was echter bijzonder triest. De knul, slechts vier jaar oud, blijkt een zeer zeldzame stofwisselingsziekte onder de leden te hebben waardoor hij waarschijnlijk niet ouder dan twaalf zal worden.

Een experimentele behandelmethode van een universiteit in Amerika zou het leven van mijn kleine naamgenootje kunnen redden. Dit experiment kost maar liefst 2,5 miljoen dollar. Geld dat de ouders zelf bij elkaar moeten sprokkelen omdat er geen vergoeding of subsidies voor de proef worden gegeven.

In het hoofdredactionele commentaar stelde het AD al dat, hoe wrang ook, het terecht is dat de overheid en andere invloedrijke instanties niet met geld over de brug komen. Ik ben het hiermee eens. De beschikbare hoeveelheid geld is bepaald niet onuitputtelijk. De financiële middelen die er zijn kunnen daarom beter gebruikt worden voor onderzoek naar bijvoorbeeld kanker, doodsoorzaak nummer één in Nederland en binnenkort ook in de hele wereld.

‘Waarom doet die universiteit zo’n experiment dan niet gratis?’ denk ik dan altijd. Een gedachte waar ik me voor schaam, want iedereen met een beetje gezond verstand kan beredeneren dat zoiets niet gaat. Hoewel het economisch gezien volkomen logisch is zullen veel mensen toch schrikken van zo’n verhaal. In een modern westers land als Nederland voel je je vrij en beschermd. Als je ziek bent ga je naar de dokter, wanneer je ernstig ziek bent verwijst hij je door naar een ziekenhuis alwaar de noodzakelijke operatie wordt vergoed door de verzekering. Maar wanneer je te maken krijgt met een ziekte als deze dan ben je ook in ons land dus gewoon de klos. Niemand is onkwetsbaar, ook niet in deze beschaafde maatschappij.

Het is voor de kleine Jasper en zijn familie te hopen dat zich onder de AD-lezers een miljonair bevindt die zich het lot van de kleuter dusdanig aantrekt dat hij besluit om de behandeling te financieren. Anders is het waarschijnlijk over niet al te lange tijd voorbij. Diep triest en keihard. Maar niemand heeft ooit beweerd dat het leven niet hard is.